Αν και το όνομα του αρώματος μεταφράζεται ως «ευγενικό ποτάμι/ποτάμι τρυφερότητας», η συνολική εντύπωση που μου άφησε είναι ακριβώς αυτή μιας λιμνοθάλασσας που χωρίζεται από τη θάλασσα από έναν κοραλλιογενή ύφαλο, ένα κλειστό οικοσύστημα με τη δική του γοητεία, κανόνες και αρωματικά αύρα.

Μια άκρως εντυπωσιακή και λαμπερή αρχή -από τους πρώτους ψεκασμούς, αναδύεται μια πικάντικη - νότα εσπεριδοειδών, ακολουθούμενη από ζωικές νότες και ένα μπουκέτο μπαχαρικών. Το κίτρο ξεθωριάζει και υποχωρεί, αλλά δεν εξαφανίζεται καθόλου, όπως είναι παραδοσιακό με μια τέτοια αρχή.

Το τρίο κάρδαμο-μόσχος-βέτιβερ είναι πολύ γνωστό από τη δουλειά της Sonia Constant για τον Narciso Rodriguez. Αυτό που διαφέρει εδώ είναι το τέλειο καρυκευμένο τριαντάφυλλο που εφαρμόζεται σε συνδυασμό με το ζωϊκό κομμάτι. Ως μεγάλος θαυμαστής της αρωματοποιού, ένα πράγμα μπορώ να πω με βεβαιότητα για εκείνη - αυτή η γυναίκα ξέρει πώς να δίνει ζωή στο τριαντάφυλλο με αρώματα. Η νότα εδώ δεν είναι κεντρική, αλλά είναι καθοριστική για τη συνολική εξέλιξη και τον ήχο.

Παρά την αφθονία των βαρέων συστατικών και τη σύνθετη πυραμίδα, το άρωμα αισθάνεται αιθέριο και φρέσκο, ψηλαφητά κρεατικό και υγρό. Οι ζωώδεις νότες δεν ακούγονται τόσο έντονες όσο στις Belle Bete και Peau de Bete, αλλά είναι σίγουρα παρούσες στη χαρακτηριστική απόδοση της μάρκας, δηλαδή - ένας εξαιρετικός μόσχος, ισορροπημένος στην άκρη μεταξύ της καθαρής σαρκικής, σωματικής του ενσάρκωσης και της ενσάρκωσής του αγνότητας και φρεσκάδας, ενώνοντας αρμονικά το αρσενικό και το θηλυκό.

  Η αίσθηση του νερού δεν φεύγει ποτέ από το άρωμα. Απλώς χύνει, λάμπει, τρεμοπαίζει, σαν να είναι ολόκληρη η βάση του κάτω από το νερό. Πολύ μπλε σε αίσθηση, η ακουαρέλα μπλε των παιδικών κηρομπογιών, εύκολο να γίνει αντιληπτό και σχετικά δύσκολο να περιγραφεί.

Το πρώτο δείγμα σχεδόν με έπεισε ότι αυτό είναι περισσότερο ένα άρωμα με αναμφισβήτητα ανδρική κλίση που δεν θα περνούσε για unisex. Στη δεύτερη συνάντησή μας, συνειδητοποίησα ότι είναι τα παιχνίδια του βέτιβερ και των μπαχαρικών που, σε συνδυασμό με τις ζωικές νότες, φέρνουν αυτή την αίσθηση αρρενωπότητας. Ωστόσο, δεν αποδείχτηκε τόσο κυρίαρχο, στο δέρμα μου είναι σαν ένα ίχνος μιας απλά χαλαρής αγκαλιάς.

Η κυρίαρχη ανατροφοδότηση είναι ότι πρόκειται για μια συγκαλυμμένη δήλωση Cartier, και πράγματι υπάρχει κάποια ομοιότητα, αλλά κατά τη γνώμη μου κυριαρχείται από ξυλώδη ακόρντα, χωρίς σκηνοθεσία unisex και παρόμοιο βάθος και ελκυστικότητα. Φυσικά, το 2022, δεν περιμένω το Άγιο Δισκοπότηρο μιας θέσης, αλλά πρέπει να δώσω τα εύσημα σε αυτήν την πρωτότυπη και απίστευτα ελκυστική σύνθεση, που ξεχειλίζει από φαντασία και ασυνήθιστη. Ένα ξέγνοιαστο αφροδισιακό άρωμα με μεγάλη ευελιξία και νερό, πολύ νερό μέχρι να σβήσει χωρίς να είναι καθόλου κανονικό υδρόβιο. Το χρώμα του μπουκαλιού είναι φανταστικό, σαν να αντανακλάται μια καταιγίδα σε μια θάλασσα από καθρέφτες, κάτι που εντυπωσιάζει περαιτέρω τη συνολική ιδέα.

της Βάνια Πέντσεβα